Dinsdag 9 augustus

Onze laatste dag is aangebroken, we pakken de koffers en gaan uitchecken. De kamer wordt gecontroleerd en er komt een medewerker naar beneden met twee kletsnatte handdoeken in zijn hand, die hij aan de receptioniste laat zien. Hij kijkt er heel ernstig bij en de receptioniste begint te vertellen dat zoiets echt niet kan en dat ze van haar baas daar geld voor moet berekenen. Nou echt niet, wat een onzin, de handdoeken zijn inderdaad kleddernat, we hebben ze gebruikt om de vloer droog te maken na het douchen, om veilig bij het toilet te kunnen komen. Mijn reactie dat dit nergens over gaat is blijkbaar genoeg. We krijgen de volledige borg voor de sleutel terug en ze zeggen niets meer tegen ons, zelfs geen gedag. Op straat proberen we een taxi te krijgen, de eerste twee willen niet op de meter rijden en hebben het ineens al druk. We vinden een taxi chauffeur die ons voor nog geen tien euro weg wil brengen, prima. Het eerste kwartier staan we vast in de gruwelijke ochtendspits. Lang wachten voor stoplichten, ongelooflijk veel scooters op de weg, maar uiteindelijk komen we op de tolweg en rijden we filevrij naar het vliegveld Suvarnabhumi. Onderweg betaalt de taxi-chauffeur 120 Bath tol en tot nu toe werd dat steeds op ons verhaald. Deze meneer laadt keurig onze koffers uit en geeft 150 Bath terug van het 500 Bath biljet, aardige meneer. Het afgeven van de bagage gaat redelijk snel, maar dan lopen we de hal in voor de veiligheidscheck en we deinzen terug van de hoeveelheid mensen die al vóór ons in de rij staan. Met afzetpaaltjes zijn lange looprijen gecreëerd. Uiteindelijk komen we erdoor en sluiten aan in de rijen van mensen die ook de roltrap af moeten om naar de paspoortcontrole te gaan. Weer enorme rijen voor heel veel loketten. Af en toe loopt er iemand rond met een bordje waarop een vlucht staat vermeld die al snel vertrekt. Mensen mogen uit de rijen en met voorrang naar de paspoortcontrole. Als we daar doorheen zijn, moeten we enigszins voortmaken. We willen nog een broodje kopen voor onderweg en nog een bedrag in Bath terug zien te krijgen van de aankoop van Xascha's telefoon. Gelukkig is er niemand bij dat loket, dus ik overhandig mijn formulier met de originele nota. Zegt die muts dat ik al vòòr het inchecken bij een collega een stempel had moeten halen op dat formulier, zodat zij mij de omgerekend zes euro uit had kunnen betalen. Ze houdt ze maar, wat een stomme regeling, daar denkt toch niemand aan?  We vinden wat broodjes, wisselen al onze Baths in voor euro's en rennen naar de gate, waar inmiddels "final call" in het rood oplicht. Er zijn nog enkele mensen voor ons, dan gaan de deuren van de gate dicht en moeten we tien meter naar rechts door de andere deur. Tegen de tijd dat we weer ter hoogte zijn van de eerste deur, mogen daar ook weer mensen door richting het vliegtuig. We vertrekken op tijd, eten redelijk, hebben een prima vlucht en landen een half uur eerder op Moskou dan gepland. Die tijd kunnen we wel gebruiken, we hebben niet zoveel tijd om over te stappen volgens de boardingpass. Nog tien minuten en dan begint het boarden al, ondanks dat onze vlucht nog niet eens op de matrixborden staat. We lopen flink door naar de gate en zien net het vliegtuig aangesloten worden op de slurf.  We vliegen naar Amsterdam met KLM.