Zaterdag 23 juli

Vanmorgen om half negen geland na alweer een perfecte vlucht. De maaltijden aan boord waren erg slecht. Renzo sliep helemaal niet en is nog steeds niet helemaal fit. De douane handelde snel onze paspoorten af en na het kopen van een Thaise simkaart, gingen we op zoek naar een taxi. We zochten een leuke roze op,  hadden het systeem echter niet goed begrepen. Bij de hoofdingang staat een apparaat dat bonnetjes met een volgnummer uitgeeft. Uiteindelijk komen we bij nummer 52 uit. Na een kwartier schrikken we enorm, de taxi rijdt de vluchtstrook op, scheurt bijna de linkerkant van de auto open tegen de massieve betonnen vangrail en stopt. Hier wordt links gereden en de vluchtstrook is zo smal, dat de auto half op de rijbaan staat. Rechts razen op drie banen auto's ons voorbij. De chauffeur stapt uit, de motorkap gaat open en hij vertelt ons dat de motor oververhit geraakt is. Wij raken dat ook, omdat de airco uitgevallen is. Na een kwartiertje kunnen we heel langzaam verder. Ons hostel ligt in een ontzettend drukke, toeristische straat. Veel eettentjes en veel toeristen. Ons hostel Aris ligt op de vijfde verdieping, de lift zien we op de derde verdieping, die is dichtgeplakt. Het is een heel gesleep met de koffers. Gelukkig is onze kamer al beschikbaar. Zeeeeer eenvoudig, niet afsluitbaar maar wel met een grote ventilator. 
We gaan direct op pad, wandelen naar Kho San Road waar alles blijkbaar gebeurt. Kledingmakers, verkopers van uiteenlopende prullaria, tuktuk's en taxi's. Iedereen probeert je naar binnen te kletsen. We worden aangezien voor Polen of Zweden en nadat we een keer aangeven uit Nederland te komen, wordt ons "kijkie kijkie" nageschreewd.  Een taxichauffeur heeft een mooie deal voor ons. Voor € 7,50 brengt hij ons bij de Wat Po tempel, de floating market en de liggende Boedah. We gaan akkoord en op weg. Onderweg vertelt hij over de grote floating market waar de "silo silo seven" oftewel 007 James Bond film is opgenomen. Als hij er geweest is, moet het wel geweldig zijn vindt hij... Daar kunnen we ook op olifanten rijden en een apenshow zien. Hij heeft foto's van alles wat hij aanbiedt, maar we willen niets doen waar dieren bij betrokken zijn, te veel ellende over gelezen.  We gaan akkoord, helaas vragen we niet naar de prijs, domme toeristen dat we zijn.  De meter van de taxi gaat al richting 300 baht, de afgesproken prijs, dus we informeren of onze deal nog geldt. Ineens verandert hij van een vrolijk onophoudelijk kletsende chauffeur in een zwijgzame, stuurs kijkende man. Het volume op de radio gaat naar maximaal... Het duurt een tijdje en en begint hij te praten... Die floating market ligt op 100 km. afstand en dat past niet in de prijs.. Dat begrijpen we en we zijn inmiddels ook al even onderweg, terugkeren is geen optie vinden we. De chauffeur begint weer te kletsen, heel opgelucht. De route is prachtig, garnalen kwekerijen, water en veel palmbomen waar de kokosnoten nog aanhangen. Als we bij de floating mark aankomen, wordt er € 187,00 gevraagd voor een drie uur durende tocht, inclusief dierenshows. Belachelijke prijs vinden we en zwaar geïrriteerd vertellen we hem dat we hier absoluut niet op in gaan. Uiteraard wilden we toch de markt zien, dat stond op onze to-do list... We bieden de helft en krijgen twee uur daarvoor. We weten zeker dat we nog zowel letterlijk als figuurlijk het schip in gaan. Wij namen aan dat het om een markt zou gaan waar de Thai zelf hun inkopen zouden doen, maar niets is minder waar. Stom we hadden eerst na moeten moeten vragen en er niet van uit moeten gaan dat het wel goedkoop zou zijn.. We hebben wel een privé boot. Zodra de motor start komt er een enorme blauwe stinkende rookwolk uit de uitlaat, die ons blijft achtervolgen. We gaan op weg door de kanalen van het dorp. Langs de kant zijn verkooppunten met allerlei prullaria, tassen met veel kleur en glimmers, olifanten en piemels in zwart en goud. Bij elke kraam legt de boot aan en worden we "verleid" om wat te kopen. Verschrikkelijk, we voelen ons zo opgelaten, blijven nee zeggen, we willen die spullen nog niet gratis hebben. Het is groot, er zijn mega veel kramen en bij elk verkooppunt legt onze kapitein aan. Onderweg zouden we een kokosnootplantage bezoeken, dus op een gegeven moment leggen we aan, we zijn er wordt gezegd. Het is een enorme winkel, geen kokosnoot te zien, alleen verkoopsters die ons allerlei dingen willen verkopen. Verplicht brengen we daar 20 minuten door... De floating market is enorm groot. Wat verderop komen we langs bootjes waar fruit en andere maaltijden worden verkocht, meestal door oude, verrimpelde vrouwtjes met traditionele hoeden. We kopen een gesneden mango voor veel te veel geld. Verderop nog een portie saté, vijftien stokjes met saus en rauwkost voor €  2,50  Het smaakt heerlijk. Het duurt lang voordat we de commerciële kramen voorbij zijn, maar dan begint 't grote genieten. De stuurman geeft gas en we stuiven over het water, wind in onze haren, palmbomen om ons heen en allerlei bouwsels die variëerden van bouwvallig tot prachtig. Onderweg worden we gedropt bij tempel Wat Prok Charoen. Prachtig bouwwerk waar we een tijdje in/bij rondlopen. We kopen voer voor de vissen die aan kant druk bezig zijn met tegen de stroom inzwemmen om maar op dezelfde plaats te blijven. Zodra we wat voer in het water gooien, verandert het water in een kolkende plek waar de vissen druk beginnen te doen. Mooi om te zien.Als we terug komen, zegt onze taxi-chauffeur dat we alleen de heenreis (€ 22,00) hoeven af te rekenen. We stappen in en na een paar kilometer dumpt hij ons bij een halte voor busjes. Hij regelt dat we voor ongeveer 2 euro p.p. terug kunnen. We nemen plaats op krakkemikkige stoelen in een soort kleine ruimte, ineens komt er een soort Frankfurter worst met heel veel pootjes hard op me afrennen. Ik vlieg van de stoel en een oude, zeer magere tandeloze man denkt grappig te zijn en pakt het beest op om vervolgens in mijn richting te lopen met beest en een rot grijns op z'n gezicht. Hij zag mijn gezichtsuitdrukking en besloot dat het beter was om niet dichterbij te komen... 

Terug in Bangkok hebben we een restaurant opgezocht en heerlijk gegeten, lekker buiten. Daarna gaan slapen, 13 uur lang, hadden we even nodig...