Maandag 8 augustus

Gisteravond zijn Xascha en ik nog even springrolls gaan eten. Midden in de nacht kwamen er twee luidruchtige Fransen terug in het hostel, die iedereen wakker schreeuwden. Slapen ging al niet zo fijn, dus om 06.00 uur zat ik al met mijn boek op het ligbed aan de rivier. De waterkoker in de pantry bij het terras was zo vies, dat ik maar even geen koffie heb gemaakt. Alles in het keukentje was vies, de borden, pannen met resten eten. Heerlijk gelezen en genoten van de rust, het uitzicht en de boten die voorbij kwamen. Om 10.30 uur kwam Xascha me halen, we gingen ontbijten bij een leuk tentje een paar straten verderop. Toast met jam en een schaal fruit, daarna was tijd om uit te checken. Tegen twaalf uur verlieten we het stinkhol, op weg naar het hotel. De afstand was maar een kilometer, dus die konden we wandelend afleggen. Geen taxi chauffeur neemt zo'n korte rit aan, tenzij je een woekerprijs betaalt. Door allerlei steegjes wandelen we, Renzo weet de weg met z'n Google maps. We checken in, krijgen direct water aangeboden en iemand brengt mijn koffer boven. Het is schoon, fijne matrassen, er zijn kraakhelder witte lakens, er is een badkamer, jippie, mooiste verblijf tijdens onze hele trip en dat voor maar acht euro p.p. Even relaxen, we zijn allemaal erg moe van alles wat we gedaan en gezien hebben om vervolgens Renzo zijn kleding op te halen. Z'n kleding is nog niet compleet dus we worden gevraagd om een half uur later terug te komen. Tijd voor een lunch op een terras. Na drie kwartier gaan we terug en dan zit de eigenaar op de wc, vertelt zijn collega. Dit duurt een half uur, dan wordt er flink heen en weer gebeld, er blijkt een broek van één van de pakken te missen. Die komt ook niet meer boven water, dus er wordt een nieuwe gemaakt en op tijd geleverd wordt ons verzekerd. De maten zijn bekend. Renzo past z'n kleding nog even, het ziet er prachtig uit allemaal. De broek zal in ons hotel worden afgeleverd, beetje spannend, maar uiteindelijk lukt dat. We willen naar Chinatown, maar dat is niet zo gemakkelijk. De eerste vijf taxi's die we aanhouden willen het ritje niet, of vragen woekerprijzen. Uiteindelijk vinden we er één die na wat onderhandeling, ons voor een nog te hoge prijs wil brengen. Chinatown is ongelooflijk druk qua verkeer, maar ook wat betreft lawaai. Het is een mierenhoop met overal mensen, winkeltjes op de stoep en hele kleine restaurantjes op straat. We zien bij dat ze vreemde etenswaren aanbieden. Stukjes onherkenbaar vlees/vellen//botten, niet zo ons ding. De honger gaat over en verder vinden we eigenlijk ook niet in Chinatown. De eerste taxi die we aanhouden, wil ons wel meenemen. Hij stelt zelf een acceptabele ritprijs voor en we gaan onderweg. Hij heeft zin om te kletsen, zo jammer dat het weer in slecht Engels is, maar daar heeft hij helemaal geen last van. We verstaan niet alles, maar hij vindt het prima als we doen alsof we hem verstaan, hij lacht hard en veel. Hij is arm, heeft een stiefdochter en woont in de arme wijk. In de buurt van ons hotel, vraagt hij of hij Renzo zijn "tv" mag hebben, hij doelt op zijn telefoon met het kaartje van Google, we lopen nog even door de straatjes en gaan naar het hotel.