Donderdag 4 augustus

Vanmorgen al om half zes opgestaan om de bedelmonniken te zien. Bij ons hostel om de hoek zitten al veel mensen op de stoep met een mandje gestoomde rijst. Zowel lokale mensen als toeristen. Wij kopen een mandje met rijst voor 1 euro en zitten net op tijd op de stoep om ook uit te kunnen delen aan de tweede groep monniken die langs loopt.  Iedereen mag doneren, mits men dit respectvol doet en de gift uit het hart komt, dus niet praten, zitten en bedekkende kleding aan. Ze houden een mooie schaal in hun handen en iedereen kan er een handje rijst indoen. Het is belangrijk dat we zitten, we mogen namelijk niet boven de monniken uittorenen als ze langs lopen. Jammer dat niet alle toeristen dat weten, sommigen liepen langs, anderen gaan overdreven poserend op de foto bij de monniken. Er komen nog twee groepjes monniken langs, heel veel jonge jongens nog, niet ouder dan 10 jaar. De laatste groep gaat voor de mensen op de stoep staan en zingt een lied of gebed, dan lopen ze weer door naar de tempel om de hoek waar ze wonen. In de straatjes is markt en er wordt alweer volop verkocht. Groenten, kruiden, vis, vlees en vooral levende have. We zien grote en kleine kikkers, ratten, kippen en eenden met vastgebonden poten, vogeltjes in mini kooitjes, palingen en krioelende insecten. De geuren van fruit en kruiden komen in onze neus, heerlijk. We proberen onze vlucht van vanavond te verplaatsen, hier willen we wel een paar dagen blijven, maar helaas, dat lukt niet, dus vanavond terug naar Bangkok. In het hostel huren we fietsen om het stadje te verkennen. Bij de buren wordt nog een fiets vandaan getoverd en we rekenen 45000 kip, ongeveer 4,50 euro af, we hebben de tijd tot half drie, dan moeten we naar het vliegveld. Alle fietsen hebben minstens één slag in het wiel, maar we komen vooruit. Op weg naar de Wat Xieng Tongh tempel. Na 10 minuten horen we een luide "pang" en klapt de band van Xascha's fiets. De fietsen parkeren we langs de weg om verder te voet naar de tempel te gaan. Xascha en ik moeten een sjaal huren om onze schouders te bedekken. Het is een prachtig complex, we gaan enkele gebouwen in om alle pracht en praal te bekijken. Er is geen Engelse ondertiteling bij de Thaise teksten. Daarna lopen we naar een bamboebrug over een kleine rivier, we moeten daar 0,50 eurocent pp voor betalen, maar het is best leuk, vanaf de brug hebben we een prachtig uitzicht. Het is bloedheet, we zweten wat af. Dan halen we de fietsen op en brengen ze terug. De receptioniste meldt in superslecht Engels dat we 10.000,00 kip, één euro, voor de lekke band moeten betalen. Dat gaan we dus niet doen, ik zeg dat we eigenlijk ons geld terug moeten krijgen omdat we er maar 10 minuten gebruik van konden maken. Ze overlegt met haar collega en wil de schade samen met haar collega dan maar betalen. Ik vraag het onderpand, een paspoort terug en we gaan weg. Dan geeft ze ons toch nog 20.000,00 kip terug. Dan gaan we de stuka op Mountain Phousi bezoeken. Via een steile trap van 328 treden naar boven, zo bereiken we de tempel. Bij Boedah branden we wat kaarsen en we genieten van het geweldige uitzicht over de rivier en de stad. Een grote hagedis schiet voorbij. Luang Prabang is een flinke stad. We lunchen bij de rivier, waar de "drie chagrijnige zusjes" de scepter zwaaien. De ene in de keuken loopt op sokken in teenslippers, ze kunnen niet eens glimlachen, zelfs niet als ze een maaltijd brengen. In een rommelige keuken worden knoflook rood, groene curry en een sandwich omelet bereid. Op ons gemak lopen we teug naar het hostel om onze koffers op te halen. Een tuktuk chauffeur wil ons voor 90.000,00 kip naar het vliegveld brengen, we hebben er nog maar 50.000,00 kip en denken dat dat voldoende moet zijn voor een ritje van 6 km. Hij vindt van niet, wij halen onze koffers en spreken de eerste de beste tuktuk chauffeur aan, die ons voor de helft, zonder onderhandelen, wegbrengt. De chauffeur die ons eerst weg wilde brengen, reageert boos, maar heeft pech. De tuktuk pruttelt tevreden tijdens onze laatste trip door Luang Prabang, zo jammer dat we niet nog wat meer tijd hebben hier, niet goed over nagedacht. We hebben het heel leuk gehad in Laos, zeker een bezoek waard. Op Luang Prabang International Airport, brengen we eerst onze bagage weg. Het gaat tergend langzaam allemaal, uiteindelijk lukt het de om met z'n vieren onze koffers te wegen en te labelen. We lopen door naar het douanehok, daar is niemand, dus lopen direct naar de persoonlijke controle. Een vriendelijke dame begeleidt ons terug naar het douanehok en ineens zien we, als we op onze tenen staan, dat er iemand helemaal onderuitgezakt filmpjes zit te kijken. We moeten nog drie kwartier wachten, dan gaat ze pas aan het werk.... Laos cultuur zeker. Uiteindelijk passeren we snel de controles. Genoeg tijd om nog even te hangen. Ineens slaat het weer om, van zonnig enigszins bewolkt, begint het te regenen en te onweren en verdwijnt het zicht op de bergen.. Dikke witte wolken hangen boven het vliegveld. Na een uur. is het beter. Ons vliegtuig heeft iets vertraging. Op het vliegveld in Bangkok staan we 5 kwartier voor de paspoortcontrole te wachten. Dan naar buiten voor een taxi, maar zo werkt dat niet. We moeten in de aankomsthal weer in de rij en zo duurt het twee uur voordat we onderweg zijn. Een overnachting hadden we nog niet geregeld, maar we sturen de taxi naar een hotel waar we eerder geslapen hebben. Ze hebben alleen nog maar de luxe kamer met airco en een eigen badkamer. Voor vijf euro extra, na afdingen natuurlijk, doe n we niet moeilijk, we reserveren voor twee nachten.