Dinsdag 26 juli, deel 2

Na een mooie rit zijn we om 09.30 in het Erawan National Park. We hebben vier uur de tijd om op eigen gelegenheid de route te lopen en klimmen. Langs stroompjes wandelen we over een breed betonnen pad naar boven. Het pad verandert al snel in een natuurpad waar dikke boomwortels en grote stukken steen op liggen. Bij elke stap moet je kijken waar je je voeten neerzet. Er zijn nog niet zoveel mensen. Het pad wordt steeds ruiger, er zijn meer uitstekende brokken steen en we we gaan steeds verder omhoog. In totaal is de hele route 9.1 kilometer lang en we komen op 1.010 meter hoogte. Onderweg stappen we in de watertjes waar we langs komen. Xascha is niet bang voor de visjes die, zodra je stil staat, aan je voeten beginnen te knabbelen. Op een gegeven moment heeft ze er wel dertig die aan haar voeten sabbelen. Ik probeer het ook, maar als enkele visjes met hun bek open op mijn voeten afkomen, maak ik dat ik wegkom, vreselijk! Renzo houdt er ook niet van, maar als je blijft bewegen, gaan ze weg. We zien de prachtigste watervallen tussen rotsen en jungle. Om ons heen zwermen felgekleurde vlinders en libelles. We zien een zwarte vlinder fladderen, bijna zo groot als een mus, zo mooi. De route wordt steeds steiler en onregelmatiger, we klauteren omhoog , het zweet druipt van ons af, het is zo de moeite waard. Mensen helpen elkaar ook door een hand als steun aan te bieden op lastige plekken. Xascha en Renzo lopen op slippers, niet handig, maar het gaat. Helemaal boven gekomen, is een helblauw gekleurd water, helaas zitten er al zoveel mensen in, dat we liever een andere plek zoeken. Bij waterval zes is het minder druk, Xascha en Renzo klimmen via een boomstam het water in en genieten met volle teugen van het zwemmen op een ontzettend mooie plek. Ik twijfel, er zwemmen veel grote vissen en heel veel van die tenenknabbelaars.. Iemand moet tenslotte op de spullen letten en de foto's maken (held).. We moeten een beetje op onze tijd letten, dus wandelen we naar beneden. Onderweg zien we een geel/zwarte hagedis en een varaan, beiden liggen op een rots in de zon. Weer bij het beginpunt drinken we ieder een liter water. We krijgen een lunch, een bord nasi, aangeboden en dan gaan we terug naar Bangkok. Het is drie uur rijden, anderhalf uur later zijn we terug bij het olifantencomplex waar we gisteren waren om twee passagiers af te zetten en dan is het nog steeds drie uur rijden, zucht. Na drie kilometer stoppen we weer, moeten uit de bus met de bagage, want we moeten in een ander busje. De gids van gisteren die weinig tot geen Engels spreekt, tettert dat we over twee busjes verdeeld moeten worden. Volgens de chauffeur moet iedereen in één bus, alle backpacks worden tussen de stoelen gepropt. Er blijft nog één stoel over voor twee passagiers. De laatste passagier die nog op de weg staat, zegt tegen de chauffeur dat ze mee wil, maar dat dat zo niet gaat. Hij haalt zijn schouders op en zegt dat ze het maar moet uitzoeken en daar maar moet blijven. Met veel moeite verplaatsen we wat bagage, ik zit al tussen tassen ingepakt, en zo creëren we een halve plaats. Gelukkig, ze kan mee, als de schuifdeur opengaat vallen er al twee backpacks op de grond. Het is echt veevervoer... De chauffeur zet muziek aan en kijkt met een half oog naar het beeldscherm om de bijbehorende clip te zien. Ondertussen raast hij verder... Na drie kwartier moet hij naar de wc, iedereen uit de bus, nadat ik ontzet en uitgestapt ben. Achterin zitten de passagiers met hun knieën achter hun oren, dus zij strekken hun ledematen. Wij kopen vers fruit en water en gaan weer op weg na weer tussen de tassen te zijn gezet.. Dan moet hij weer tanken en het hele hierboven beschreven ritueel herhaalt zich. Zo duurt het nog wel even voordat we in Bangkok zijn. Benzine kost hier ongeveer € 0,50 Er rijden alleen middenklasse en grote auto's rond, kleine autootjes zoals de Picanto zie je echt niet. Verder rijden er ontzettend veel pickup trucks rond, heel opvallend. Langs de straten in Bangkok vindt je op heel veel plaatsen huizenhoge afbeeldingen met daaromheen veel prullaria en linten, van koning Bhumibol en zijn vrouw, ze worden echt vereerd. Nog wat file's en dan worden we bij ons hostel gedropt. Eerst gaan we naar boven om onze koffers op te halen. Bij de receptie hadden we ze in een stellage gelegd. Eigenlijk kostte dat een bedrag per koffer per dag, maar we hadden het niet gemeld. Gelukkig lagen ze er nog. Fijn dat we weg konden uit dit superslechte hostel. Bah, geen aanrader. 
Beneden is de kleermaker en vandaag kon Renzo zijn kleding passen. Het overhemd was al bijna af, net als de broeken van het pak. Alles staat hem echt heel mooi, super hoe het wordt allemaal. We roepen een taxi, nou ja, eigenlijk komt de taxi-chauffeur aanlopen als hij ons met de koffers ziet. Hij brengt ons naar The Penpark Place, 700 meter verderop. Wat een verademing, er bestaan ook schone, keurige hostels. Zelfs een handdoek ligt er klaar. We hebben ieder een tweepersoonsbed tot onze beschikking. De douche is ook al prima, heerlijk. Na een poosje relaxen op de kamer, gaan we mijn verjaardagscadeau inwisselen. Van Renzo kreeg ik een tegoedbon voor een restaurantbezoek met de voorwaarde dat dat restaurant in Azië zou staan. Aan deze voorwaarde werd voldaan, dus we gingen uit eten. Vanmiddag in de bus had medereiziger Jaap een restaurantje aangewezen waar hij met zijn moeder heerlijk gegeten had, de Joy Luck Club. Het is een heel klein restaurantje, ver van de schreeuwerige Khao San Road met zijn armbandjes en kikkers verkopende straatventers. We bestellen een soep voor Xascha, een vleesmix voor Renzo en ik had een salade met rundvlees. We kijken in het gastenboek en lezen uitsluitend positieve reacties van reizigers uit alle windstreken van de wereld. We krijgen zulke overheerlijke gerechten voorgeschoteld, in tijden hebben we niet zo heerlijk gegeten. We hadden ook loempia's besteld en deze zijn ook erg lekker.  Als de kokkin aan onze tafel komt, vraag ik om het recept. Ze begrijpt het niet, dus googelen we het woord naar het Thais. Ze moet er hard om lachen en gaat weg. Even later komt ze terug met een mini schaaltje met een mengseltje dat ik moet proeven. Heerlijke dressing! Ze komt naast me zitten en dicteert het recept. Ze haalt nog een Thais korianderblad uit de keuken en er komt nog een schaaltje met een rode substantie die ik moet proeven. Het is iets met chili. Renzo zet Google op Thais, net als zijn toetsenbord en ze tikt in dat het chili-jam is. Het is zo leuk. Ze zit breeduit te lachen en vindt het leuk om haar kennis te delen! Zo'n lief vrouwtje. Wie niet vraagt, krijgt ook geen lekker Thais recept zeg maar. We hebben reuze lol daar. Renzo trakteert ook nog op gebakken banaan met honing en ijs met banaan. Op onze laatste avond in Bangkok gaan we zeker nog een keer hier eten. Tot nu toe was het eten niet zo heel bijzonder. We lopen terug naar ons hostel door allerlei steegjes. Bij het hostel regelen we vervoer naar het vliegveld voor morgen. Op naar Chiang Mai....