Maandag 25 juli

Om 07.00 uur waren we al uitgecheckt en hebben onze koffers in 't hostel achtergelaten. Voor onze trip naar Kanchanaburi moesten we om 07.00 buiten staan, zodat we door een busje opgehaald zouden worden. Er zat een Israëlische familie met drie kinderen op de stoep en we hebben gezellig gekletst met ze. Zij waren al in het noorden geweest en hadden nog wat ideeën voor ons. We kregen een rambutan vrucht van ze, een soort lychee. DIt was ons karige ontbijt. Renzo had nog wel snel een fles water en wat groene thee opgepikt bij de 7Eleven. Pas na een uur kwam er iemand lopend naar ons toe en zij vroeg ons of we naar Kanchanaburi gingen. We volgden haar door een stinkend steegje naar de Khao San Road. Daar kregen we twee paarse en een blauwe sticker opgeplakt, werden in een minibusje gepropt en gingen op weg. Renzo zat naast een Japanse en kon zijn talenkennis oefenen. Bij een tankstation vlakbij stopten we en daar werden de mensen met dezelfde kleur stickers bij elkaar gezet. Onze chauffeur was een mannetje met een strohoed en hij reed als een idioot. Al snel stopte hij weer , kreeg de bus nauwelijks gestart, holde weg en toen hij terugkwam, reed hij weer door. Langs de route was van alles te zien. Krottenwijken van golfplaten en hout, prachtige huizen, zwerf honden en -katten, armoedige verkoopstalletjes en mooie winkels. Als het verkeer even stagneerde, reed de chauffeur er via de onverharde weg aan de linkerkant langs, soms haalde hij wel 6 auto's in en moest dan weer invoegen omdat er een obstakel op het weggetje was. Links en rechts inhalen, hard rijden en toeteren, hij deed het allemaal. We zien veel pick-up trucks waar hele familie's tot wel 7 personen, achterin de bak zitten. Ook vrachtwagens waar op de laadklep iemand zit, terwijl een andere persoon de balen rijst in de vrachtwagen omhoog gooit, dit terwijl men aan het rijden is. Scooters zigzaggen overal tussendoor. Bij een spoorwegovergang staan twee mannen in kostuum bij een hek, dat ze over de rails schuiven als de trein er aan komt. Het is een woeste reis, enkele keren gaat hij de weg af, om direct weer over te steken om via de andere kant dezelfde weg weer te vervolgen. Minstens drie keer doet hij dat.
Eerst gaan we naar het River Kwai museum. Daar is een treinstel tentoongesteld. Ook auto's, motoren en fietsen, eigenlijk allerlei gebruiksvoorwerpen uit die tijd. Wapens, geld, typemachine's en helmen, we zien van alles. Het is een indrukwekkend museum. Buiten zijn een vliegtuigje en een helikopter te bewonderen en op de achtergrond is de brug zichtbaar. Wat verschrikkelijk indrukwekkend met de geschiedenis ervan in ons achterhoofd. We nemen wat vruchtenshakes als ontbijt en mogen het busje weer in. Helaas zijn we niet bij de oorlogsbegraafplaats geweest, waar o.a. 1800 Nederlanders liggen.  Waarschijnlijk omdat we veel te laat vertrokken zijn. We racen door de prachtige natuur, velden met watermeloenen, palmbomen en andere groene aanplant naar een treinstation. De invulling van onze trip is hier en daar vaag, we twijfelen of we wel het geboekte krijgen. Op het station moeten we ineens € 7,00 p.p. bijbetalen voor de trein. Ik begin een discussie met onze "reisleidster" (zeer slecht engels) want wij hebben een pakketreisje geboekt. Uiteraard betalen we, een Spaanse medereiziger wordt furieus, maar ook hij betaalt uiteindelijk. Later zien we in de trein dat ze dit bedrag afdraagt aan de conducteur. We  zitten in een houten wagon met houten banken, het is de regionale trein die tussen Bangkok en de waterval van Sai Yok  
Noi heen en weer rijdt  Het is echt een boemeltreintje, we kunnen genieten van een waanzinnig mooi uitzicht. Xascha voelt zich niet lekker, we krijgen van Belgische dames een paracetamol en even later gaat ze bij het open raam uit de trein hangen om te spugen. Gelukkig niet bij een station en nog beter dat ze snel opknapt. Vast iets mis met die lemonshake van vanmorgen...
Het busje staat al klaar, we gaan lunchen op de boot waar we ook zullen overnachten Boven de entree hangt een slinger met daarop "merry X-mas and happy newyear". Een eenvoudige warme lunch krijgen we. Iedereen krijgt een potje met een  warm gebroken wit drabje, waar groenige, doorzichtige balletjes drijven. Niemand weet wat het is, het smaakt goed bij de rijst, iets met kokos. Vanaf de boot vertrekken we met een bamboeraft voor een tochtje over de rivier, gehuld in een zwemvest. Er staat een zeer sterke stroming, maar we drijven heel langzaam de rivier af en trekken die warme vesten al snel uit. Het is heerlijk op het vlot, het zijn twee aan elkaar gebonden bamboe vlotten van bedenkelijke kwaliteit. Sommige bamboedelen dreigen af te breken als je er op stapt. In ieder geval zien we onder ons het water stromen. De zon schijnt volop en we genieten enorm, zo relaxt. Helaas scheurt mijn olifantenbroek als ik in kledingmakershouding poseer voor een foto, alle naden bij t kruis open... Vanmorgen gebeurde hetzelfde met mijn andere olifantenbroek, t was wel luchtig.  Een vreselijke geur kondigt het eindpunt aan, een trekking met olifanten door de jungle. We klimmen bovenop een stellage om op zo'n reusachtig beest te stappen. Ik had gezegd er niet op te gaan omdat die dieren mishandeld worden. Ze zien er goed uit, maar we overleggen. Xascha wil wel, Renzo gaat mee en ik wacht beneden tot ze terug zijn. De trip zou door de jungle gaan, het is meer een grasveld met wat struikgewas. Aan het einde slaat de bestuurder de olifant meerdere keren. Ze hebben het nu zelf gezien, ik twijfelde wel even, de ervaring leek me leuk en er stond een olifant voor me klaar, maar ben blij dat ik niet meegegaan ben.. Het laatste stukje van de trip vandaag is een bezoek aan de waterval in de buurt. Als we daar zijn waarschuwt de gids ons dat er niet zoveel water is. Dat is een understatement, er is geen druppel water te zien. Vreemd we zitten midden in het regenseizoen. We zien wel een prachtige rotswand waar we op kunnen klimmen, het is hier vast prachtig als het water hier overheen klettert. Er staat een enorme Japanse stoomlocomotief die actief was in de Tweede Wereldoorlog ter bezichtiging. Dan is ons dagprogramma voorbij en gaan we terug naar onze boot voor de overnachting. We hebben een hele grote kamer, door de planken van de vloer zien we de rivier stromen. Volgens onze buurmeisjes stinkt het douchewater enorm en lijkt het rechtstreeks uit de rivier te komen.. In de douchebak zitten gaten waardoor het douchewater zo de rivier in (terug) loopt. Ook het toilet watert af op de rivier. Op de restauratieboot zitten we heerlijk aan de chips en een drankje, genieten van het uitzicht en de bries die opgestoken is. Het toilet hier is ook een bijzondere attractie. De planken vloer is zo open/verrot, dat je de vissen ziet zwemmen onder je. Wachten op een lekker hapje. Jammer genoeg hebben we onze boeken en spelletjes in de koffer gelaten. Dit is de ultieme gelegenheid om te ontspannen. We krijgen straks een diner en kunnen verder nergens heen..